Zaman Beklemez

Gözlerimi kapattım. İşte derin bir nefes.Yepyeni bir an yaşanmayı bekliyor. Her şeyin bir saniye öncesiyle aynı olduğunu kim iddia edebilir ki. Anlar dakikaları günleri, günler seni çevreni ve sonunda tüm evreni değiştiriyor. Bilinçli yahut bilinçsiz her şey eskinin pasından kurtulma derdinde. Bir yerlerde yılan ırkının tamamı eski derilerinden kurtulmak üzere.

Öyle  bir  hal ki tüm bu hareketin ortasında referans noktası ilan edilmişsin gibi. Değişememek laneti bu olsa gerek. Yahut bir tür kabullenemeyiş, seni sen yapan her şeyin eskide olduğuna aldanış.  Adına ne demek isterseniz.

Başlarda sokakta eski bir aile dostuna rastlarsın çenenden okşayıp hiç değişmediğine dair peş peşe cümleler sıralanır sadece birazcık büyümüşsündür -ki oda karşı konulamayan biyolojik gelişimedir-. Seneler geçer ama birileri hep aynı kaldığını hatırlatır durur. Başlarda kulağa hoş gelir sonuçta kendin kalabilmek gibi afilli sözcükler edilmiyor mu hal için ama sonra herkesin değişen dünyaya uyumlu varlıklar haline geldiğine şahit olmuşsundur. Senin kendi yerini koruman ilelebet aynı pozisyonda kalacağının güvencesini veremez. Çünkü ayaklarının altında dönüp duran şey Dünya’nın ta kendisidir.

Kendi özünden kendi köklerinden yeni bir gövde üretebilmenin sancılı süreci hakkında pek de bilgi sahibi olduğun söylenemez. Ama farklı derelerin suları sularken artık seni alıştığın sulara bakmaktan boynu bükülmüş bir dal olmayı hak etmiyorsun.