2 Ocak 01:43
Beklenti içinde olmamak mümkün mü ? İnsan insana hep muhtaç mı ? Bi insanı tanımak gerçekten zor mu ? Her defasında kendini anlatmaya çalışmak zavallılık mı ? Kırılan hep kırar mı ? Herkes kendi kendine benim kadar konuşur mu ?
Nedense zaman zaman en olmadık şeylere şaşırırken bulurum kendimi. Her gün gördüğüm şeyleri an gelir zihnim kavrayamaz, anlamlandıramaz. Bu gece uykuyu düşünüyorum. Daha doğrusu bir huzursuzluğun bizi nasıl uykusuz bırakabildiğini . Düşündükçe uyuyabiliyor olmak bile hayret verici gelmeye başlıyor . Sonra düşünebilmek diyorum neden bu kadar elimizde değil. Karar veriyorum şu dünyadaki en güçlü kişi düşüncelerini kontrol edebilendir . Yok yok şimdi anlıyorum zor olan duygular . Bir kere hissettiğinde o hissi gönül hafızandan silemiyosun. Üstelik duyguyu hatırlamak da çok garip şey o an güldüysen yine gülüyosun için burkulmuşsa yine burkuluyor acımasız birine döndürmüşse seni o his yine acımasız oluyosun . Düşünceler , o düşüncenin sana yaptırdıkları değişiyo ama duygular böyle değil gibi sanki bilmiyorum. Duygulara bu kadar sahip çıkmak iyi mi kötü mü karar veremiyorum. Saat 02:10 yine her şey cevapsız yine kendimle konuşmuş olarak kendimle kalakalıyorum.
